Batuta z kości słoniowej

fot. Waldemar Kielichowski © Instytut Muzyki i Tańca, Warszawa

Nazwa: Batuta z kości słoniowej; Datowanie: przełom XIX i XX w.; Kraj: nieznany; Miejscowość: nieznana; Materiały: kość słoniowa, mosiądz złocony; Wymiary: długość 44,3 cm, średnica 1,6 cm; Własność: Kolekcja Jana Stanisława Witkiewicza; Numer inwentarzowy: JSW 153; Informacje o obiekcie:

biała batuta z kości słoniowej z mosiężnymi okuciami; trzon stożkowy; okucie części uchwytowej zdobione tłoczonymi wzorami wici roślinnej i promieni, ujętymi w trójkątne pola, szczyt okucia płaski i gładki; okucie czubka tępo zakończone, z boku zdobione tłoczonym wzorem promieni, nawiązującym do uchwytu; w 1/3 długości trzonu mosiężny, gładki pierścień z miejscem na inskrypcję, ozdobiony na krawędziach tłoczonymi motywami wici roślinnej. Batuta przez wzory na okuciach wykazuje podobieństwo do batut z tej samej kolekcji JSW 152, JSW 91 oraz KS 1 z kolekcji K. Słowińskiego

; Inskrypcje: brak; Karta katalogowa:

Joanna Gul, konsultacja: Magdalena Szmida-Półbratek (Muzeum Miejskie Wrocławia)

;

<< Powrót