czarna batuta z dużym, srebrnym uchwytem o trapezoidalnych bokach; trzon stożkowy z ciemnego drewna lakowanego lub malowanego na czarno; uchwyt srebrny w kształcie ściętego ostrosłupa o dwóch krótszych bokach zdobionych rowkowaniem, rozszerza się od węższej części przy trzonie do prostokątnego, płaskiego końca, na nim grawerowany monogram; w ok. 1/3 długości trzonu srebrny pierścień, owalnie rozszerzony w miejscu ramki z inskrypcją; na czubku srebrne okucie; wszystkie części srebrne zdobione grawerowanym motywem liści akantu. Według znaków złotniczych wyrób cechowany w 1894 r. w Birmingham (uchwyt) i Chester (pierścień), znak wytwórcy nieczytelny. Wykazuje duże podobieństwo do batuty nr JSW 28 z tej samej kolekcji. Zgodnie z inskrypcją batuta należała do Charlesa Hancocka, który otrzymał ją na pamiątkę wykonania oratorium G.F. Haendla "Izrael w Egipcie" w dniach 4 i 23 marca 1897 r., być może w Leicester, gdzie działał i wykonywał to oratorium w marcu 1897 r. z zespołem New Musical Society
; Inskrypcje: na płaskim szczycie uchwytu monogram OL ; na pierścieniu: PRESENTED / TO / Mr. Charles Hancock. / MUS. BAC. / IN MEMORY OF / THE / UNITED PERFORMANCES / OF / "ISRAEL IN EGYPT" / MARCH 4 AND 23 / 1897.; Karta katalogowa:Joanna Gul, konsultacja: Magdalena Szmida-Półbratek (Muzeum Miejskie Wrocławia)
;<< Powrót